زندگی من و همسرم

من مادر دخترکی فرشته گون هستم

زندگی من و همسرم

من مادر دخترکی فرشته گون هستم

بازگشت یکه سوار

بالاخره نیمه شبی گیر اومد برای وبگردی .... 

راستش نوشتن البته اگه حس نوشتن نداشته باشی سخت ترین کار دنیاست حتی اگه 14-15 سال کارت نوشتن روزمرگی هات باشه حالا اون وقتا توی دفترچه (که هیچ وقت از این دفتر خاطرات سوسولی! نبود و از این دفتر قدیمی 100 برگای آبی رنگ بود که پشتش نوشته بود تعلیم و تعلم عبادت است) چه بعدها که کمی زندگی ها باکلاس تر شد توی وبلاگ...به هر حال حس نوشتن مهم ترین چیزه...راستش غیر از خونه عمه که به دلایلی جور نشد نصف مهمونی دادن ها و مهمونی رفتن ها تموم شد ... برادر همسری بورسیه قبول شده(نمی گم کجا!) و ما کلی خوشحالیم هر چند مادرش و خوارهاش کلی از دوریش غصه دارن و صد البته منم درکشون می کنم اما خودش سر ازپا نمی شناخت چون رشته مورد علاقه ش بوده و یه سال پشت کنکور مونده بود... بالاخره بعد از 5 سال حکم رسمی آقای همسری با امضای مدیر کل بانک ... اومد و ایشون در کمال تعجب لازم ندونسته بود که شیرینی بخره بیاره بعد هم مبلغی پول به عنوان کادو به من داد که اونم امروز ازم قرض گرفت!!!!!! 

خوشبختانه کل اون چیزی که تو ذهنم بود رو گفتم برای کابینت آشپزخونه و کلی می ذوقم...دیگه چیز زیادی نمونده برای 10 اسفند نوبت درست کردن نما داریم 15 اسفند سفید کاری احتمالا بعد از عید کابینت و یه سری خورده ریز دیگه ...  

فرشته بیماری (مگه بیماری هم فرشته داره؟) پرهاش رو کشیده رو عمه هام  یکی افسردگی گرفته یکی سی سی یوئه به خاطر قلبش یکی هم تهران عمل داره 

توی این دنیا در حال حاضر بیشتر از همه دلم برای مادربزرگ پدریم آی می سوزه آی می سوزه...عمق این دل سوختن از وقتی بیشتر شد که چند وقت پیش توی یه فیلمی دیدم دختر 5-6 ماهه مامانش توی حیاط خونه بود به شکم چرخیدصورتش به متکا گیر کرد و نتونست برگرده به پشت خفه شد اونقدر گریه کردم که حد نداشت حالا فکرش رو می کنم بینوا توی دو سال دو تا پسرش درست عین هم از دستش رفتن و کسی رو هم نداره غمخوارش باشه وقتی میاد خونه مامان بهشون سر بزنه و می رم دیدنش و گریه کردنش رو می بینم دلم کباب می شه


امروز واکسن ۶ ماهگی فسقلی رو زدیم...بله درست حدس زدید خانوم خوشگل مهربونم بازم مامانی رو اذیت نکرد و به همون شیوه قدیمی تا اومد تو بغلم آروم شد و دیگه همه از تعجب مونده بودن... قربون برم خدا رو...معروف ترین دخترک ۶ ماهه شهر ماست سفید برفی

زبل خان همه جا...

روزای خیلی شلوغی رو دارم می گذرونم... دیروز بعد از مدتها رفتم آرایشگاه مدل موهام رو عوض کردم هنوز موندم برای رنگ یا مش چکار کنم... 

کلی برنامه داریم که باید پشت سر هم انجام بدیم پسر عمه م دماغش شکسته باید بریم عیادتش... پسر دایی م رفتن خونه جدید... دوست همسری هم ازدواج کرده هم خونه جدید رفته... باید خان دایی و پسرا و عروسهاش رو دعوت کنم...انتخاب رنگ کابینت آشپزخونه خیلی سخته منم دلم م یخواد قهوه ای سوخته و تو این مایه ها باشه همسری می گه روشن خوبه... از طرفی برای خونه جدید می خوایم به جای شوفاژ از پکیج استفاده کنیم که البته نمی دونم جواب گوی طبقه بالا که برای خودمونه و حدود ۱۶۰ -۱۶۵ متره هست یا نه.چون پنجره ها رو دو جداره استفاده کردیم گویا گاز کشی کمی خطر داره و شوفاژ هم هر کی داره میگه هزینه ش خیلی بالاس و با توجه به شرایط جدید نمی صرفه... 

خونه پدر همسری و برادرش هم جمعه دعوت بودن خونه ما و همه چی عالی بود جز اینکه خواهرای همسری از دست جاریم عصبانی شدن چون خونه مامانش که سفر حضرت عباس داشت و از خونه ما رفت خیلی جدی ما رو دعوت نکرد البته بیشتر اونا چون چند بار به من گفت... خب منم نم یتونستم برم که اگه به اونا هم جدی تعارف می کرد شاید با هم می رفتیم...حلاصه حسابی از دستش شاکی هستن و خدا ختم به خیر کنه....

۷۵

درست است که رنج روح را جلا می دهد اما زندگی را از آدمی می گیرد.  غار آبی/فریدون تنکابنی 


 شاید اینهمه توقف در گذشته خوب نباشه(که نیست) و شاید علائمی که داره ازم دیده می شه نشونه افسردگی باشه (که هست) و شاید مراجعه به روانشناس یا روانپزشک نشونه دیوونگی نباشه(که نیست) عزیزم...من دارم رسما  از دست می رم و تو دلت می خواد کمک کنی اما هی بد و بدتر می شم....گاهی واقعا هیچ کاری از دست اطرافیان بر نمیاد قبول کن همونطور که برای سرما خوردگی می ریم دکتر وروح آدم رو اگه بها ندیم بدتر می شه گفتن اینکه خانواده ما به هر دلیلی مشکل دارن نه تنها منو خوب نمی کنه بلکه بیشتر از هم دور می شیم... 

تو همیشه منو به جرم گناه دیگران و یا پیش داوری غلط خودت محاکمه می کنی و من دارم خسته می شم واقعا دارم خسته میشم... 

درست روز مراسم سال بابا ... هر چند که حق با تو باشه و درست بگی هر چند من از خانواده پدری که تو یک سال گذشته هیچ احوالی از ما نگرفتن و حتی بدترین حرفا رو پشت سر مادرم گفتن هیچ هیچ انتظاری نداشته و ندارم و از نظر من وجود خارجی ندارن اما تو با کاری که کردی نشون دادی پاش بیفته عین خود خود اونایی... 

هر چقدر هم توضیح بدی و من قبول داشته باشم تو درست می گی و این گنده دماغ های بی شعور از خود راضی باشن باز هم تو باید تا تموم شدن مراسم صبر می کردی و بعد نه با دعوا و داد و بیداد بلکه مثل یه آدم باشعور و فهمیده جریان رو برای من و خانواده م تعریف می کردی... 

می دونم که یا تا هستیم باید همینطور باشیم و من مدام از برداشتهای تو بترسم و بلرزم و آرامش نداشته باشم یا از یه جایی باید یه قیچی بزرگ بگیرم دستم و از وسط این رابطه رو نصف کنم...همیشه همه جا از من تعریف می کنی از اینکه همسر تو و مادر دخترت هستم بهم افتخار می کنی اما تنها که می شویم تحقیر و توهین... 

بهت اطمینان می دم دست روی هر دختری می گذاشتی بهت نه نمی گفت اما تضمین می کنم هیچ کدوم از دخترایی که قرار بوده بری خواستگاریشون به اندازه من باهات تا نمی کردن ... من قبول دارم توی این مدت تو هم خیلی صبور بودی اما عواملی که تو رو اذیت می کردن یا می کنن من و خانواده م نبودیم... 

یه دکتری پیدا کردم باید حتما برم مشاوره چون زندگی و افسار اون داره از دستم در می ره...


دیشب خونه خواهر همسری مهمون بودیم در واقع مرغ ا زما و کباب از شوهر اون بود که کباب رو خوش مزه درست می کنه... کلاً من با این خواهر همسری خیلی راحتم  شاید به خاطر رابطه خیلی خوب خودش و همسرش باشه که بعد از 25 سال زندگی مشترک هنوز هم عاشقانه با هم رفتار می کنن ... 

این چیزا زورکی نمی شه تو وجود آدمه حالا بیا هزار ساعت نصیحت کن یکی که اینطوری نیست...درست شدنی نیست که ... وقتی ذات آدم با وجدان و خوب و آروم باشه و اساس وجودش احترام به همسرش باشه هیچ وقت حاضر نمی شه باهاش بی احترامی یا بد رفتاری بکنه حالا حتی اگه خطایی هم مرتکب بشه...


به زودی میام و به همه سر می زنم بابت کم کاری هم معذرت می خوام دخترک داره بزرگ می شه و وقتی بیداره تموم وقتم رو با بازی و غذا خوردن و ... می گیره خواب هم که هست کار خونه و درس و ... 

می خوام ارشد آزاد حسابداری شرکت کنم بلکه به یه نتیجه ای تو زندگی برسم بعدها هم بقیه علایق رو دنبال کنم فعلا اولویت با ادامه تحصیل در رشته ای هست که بازار کار داشته باشه

برای آخرین بار

امروز درست یک سال از آخرین روزی که دیدمت از آخرین باری که بوسیدمت از آخرین باری که با چشمان غمگینت دستانم را در دست گرفتی می گذرد و نت کاش می دانستم این آخرین بار را... 

امروز یک سال از آخرین باری که برایم کباب پختی و هیچ جای دیگر طعمشان را ندیدم ونچشیدم می گذرد... 

دلم برایت به اندازه بودنت  تنگ شده پدر... 

آخر هفته مراسم سال باباست خیلی خیلی زود یه سال شد گمان نمی کنم بتونم تا 7-8 روز دیگه چیزی بنویسم......... 

می شه لطفا به احترام دوستی مون برای شادی روح پدرم هر کدوم یه فاتحه بخونین و برای آمرزشش دعا کنین؟