تو غریبه ای

هوا این روزها کمی بهتر شده یعنی از هفته گذشته بهتره به خصوص امروز که کمی خنک هم هست مثل آخرای شهریور می مونه... 

تو هفته ای که گذشت واقعا وقت نداشتم بیام و چیزی بنویم هر چند دلم خیلی نوشتن می خواست...دخترک چون کم خواب تر و شیطون تر شده و احتیاج به هم صحبت و همبازی داره تموم وقتم با اون می گذره و وقتای بیکاری هم به کارای خونه و مهمون داری ... خب امتحانای همسری تموم شد و حالا باید یکی یکی اقوام رو پاگشا کنم ... که تا این لحظه دو تاش انجام شده و ۳ تای دیگه مونده و این وسط قراره عصری برامون مهمون بیاد یکی از همکارای همسری که با هم رفت و آمد خانوادگی داریم قراره بیان و منم نمی تونم بیشتر از یه غذا درست کنم یعنی می تونم اما مهمونی خودمونیه و  ترجیح می دم هنرم رو (!) توی اوردور و دسر و سالاد نشون بدم ... 

روزای بدی نیست  راستش با دعوای همسری و خواهرم و توهین هایی که بعدش همسری به خواهر من که ۱۵ سال ازش کوچیکتره کرد می شه گفت کهمچین عالی هم نیست و صد البته تقصیر اصلیش به شوخی های بی مورد و ادامه دار همسری با خواهرم مربوط بود و به شکر آب خیلی وحشتناکی منجر شد و خواهرمم که کینه شتری ...  نمی دونم چرا هی پله به پله داره بد و بدتر می شه اون از پارسال اون از سال بابام اون از عید اون از ۱۳ به در اون از شبی که مامان خواهش یکی از عمه هامو بهش گفت اینم از این... چکار باید بکنم ؟ نمی دونم واقعا گیج می زنم بذارم برم؟خراب شدن زندگی م ارزشش رو داره؟ الان چی اینطوری ادامه پیدا بکنه خوبه؟...دخترک چی؟

تموم زندگی مامانم داره جلوی چشمم میاد نمی دونم چرا اینقدر شبیه همه زندگی ما دو تا و من از حس اینکه تا آخر همینطوری باشه دارم میمیرم...  

۲۰ تیر تولدم بود هیچ اتفاق خارق العاده ای هم نیفتاد نه گردشی نه هیچی یه کادوی خشک و خالی که اونهم به گمونم از ترس عکس العمل من بود البته نه عکس العمل های وحشیانه که دلخوری توام با بغض مثل همیشه ...  

می دونم تو زندگی آدما همیشه روزای بد و تلخ هست اما آخه چقدر و اصلا تا کی؟

---

درس خوندن تو این وضعیت مثل یه جوک می مونه یه کتاب شیمی آلی گرفتم دستم از هفته گذشته فعلا فقط توی حل تمارین متان موندم.... 

گوگل پلاس در ایران پشتیبانی نمی شه حالا این یه طرف وقتی وارد می شی و می فرماید you are form forbiden country اش طرف دیگه آدم دلش میخواد بره گم شه کلا

---